Deze opdracht was voor mijzelf een introductie tot het concept Wicked Problem. Na wat literatuur begreep ik dat het gaat om een ongestructureerd probleem. Een term die ik vanaf dat moment liever hanteer omdat ‘Wicked’ een bestempelende term is, het zet de casus vooral direct al weg als slecht, terwijl ‘Problem’ die lading ook al opvangt.

Nu lijkt het alsof ik ontzettend aan het mierenneuken ben maar we gingen ons richtten binnen de opdracht op VMBO’ers en daar zit denk ik mijn grootste les. De benadering van de VMBO’er met een dergelijk, voor hun, abstract probleem: waarom of hoe kunnen zij nadenken over een probleem als er eerst nog niet is vastgesteld wat voor hun het probleem is?

Daarom is het belangrijk om te kijken hoe om te gaan met een ongestructureerd probleem, en nu specifiek vanuit de VMBO student. De VMBO student, de voorloper van de MBO student en daarmee de toekomstig uitvoerenden, is gericht op HOE (i.p.v. WAAROM) en op DOEN (i.p.v. DENKEN). De uitvoerende werkt het liefst met tools of daadwerkelijke gereedschappen en dat is nu juist wat er ontbreekt bij een ongestructureerd probleem.

Voor de VMBO student is het dus belangrijk om in zicht te krijgen wat het probleem feitelijk is voor hij of zij. De eigenschap van een ongestructureerd probleem om holistisch te blijven en voort te duren is voor de VMBO student namelijk niet interessant. Zodra dat in beeld komt word een ongestructureerd probleem voor de VMBO student iets wat hij of zij op de gewenste praktische manier kan worden benaderd. Dan komen er gereedschappen in beeld om aan het probleem te sleutelen of kunnen er gereedschappen worden ontwikkeld om te beginnen met sleutelen.

Als we dan vervolgens het probleem nog eens dubbelop als iets slechts bestempelen. Hoeveel zin heeft de VMBO student dan nog om er mee aan de slag te gaan.

Dus bewustwording is waar we naar toe wilden gaan met ons project. De bewustwording van de student staat volledig centraal en daarmee de omarming van het ongestructureerd probleem, het water komt. Punt.


We hebben ons verdiept in beoordelingssystematieken en dat is mijn grootste tweede les omdat ik literatuur tegen ben gekomen over peer-to-peer leren en zelfeffectiviteit waaruit blijkt dat het becijferen van studenten niet per sé goed werkt. De student raakt zijn of haar interesse volledig kwijt zodra het oordeel is gevallen. Terwijl in ons project we willen initiëren dat de interesse aangewakkerd blijft ook als het project weer stopt.

We hebben er voor gekozen om de studenten zelf aan de gang te zetten en vervolgens het stokje door te geven. En dit is iets wat mijn ogen heeft geopend omdat gelijktijdig bij mij op school speelt dat studenten geen gewenste groei doormaken in het doorgaan van een creatief proces in de vorm van onze altijd terugkerende integrale werkvorm. Ik bedoel niet dat we een creatief proces opleggen, dat is onmogelijk omdat deze nooit gelijk is, maar de vorm van feedback halen en wijze van leveren.

Ik weet nog niet hoe, dat vergt testen, maar ik wil een manier vinden hoe ik het peer-to-peer model kan uitvoeren op mijn studenten.